6 راه ساده برای بهبود کیفیت عکس های خود

اگر اصول اولیه عکاسی را می ‌دانید اما هنوز فکر می‌ کنید عکس ‌هایتان عالی نیستند، این نکات ساده به شما در بهبود کیفیت عکس ‌هایتان کمک می ‌کند.

اگر اصول عکاسی را برای تصاویر بهتر یاد گرفته اید، اما همچنان از کیفیت تصویر خود ناامید هستید، وقت آن رسیده است که بدانید دوربین شما چه توانایی هایی دارد و چه تنظیماتی را که باید تغییر دهید تا بهترین کیفیت تصویر را به دست آورید.

همه دوربین ها یک “نقطه مطلوب” ( sweet spot ) دارند. اینها تنظیماتی هستند که به موجب آن دوربین بدون توجه به ساخت، مدل یا مشخصات، تصویر با بالاترین کیفیت را تولید می کند. در اینجا چند نکته مفید وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تا آخرین قطره کیفیت را از دوربین خود خارج کنید.

1. تمرکز خود را کامل کنید

هیچ کس یک عکس تار را دوست ندارد. تثبیت عکس  به تمرکز سوژه شما باید در اولویت قرار گیرد. فوکوس کامل به تمرین و شناخت دوربین شما بستگی دارد.

اکثر دوربین ها حالت های فوکوس مختلفی دارند. برای اشیاء ایستا، حالت تک فوکوس خوب است. اگر سوژه شما در حال حرکت است، تا زمانی که دکمه را فشار داده اید، از حالت فوکوس پیوسته برای فوکوس روی چیزی که دوربین خود را به سمت آن نشانه می گیرید، استفاده کنید.

همچنین یک حالت فوکوس خودکار وجود دارد که بین فوکوس ثابت و پیوسته جابجا می شود، زیرا چیزی در حال حرکت است. با این حال، معمولاً بهتر است حالت را خودتان انتخاب کنید.

منطقه ای را که می خواهید دوربین فوکوس پیدا کند را انتخاب کنید. آیا می خواهید نقطه ای را که انتخاب می کنید مشخص کند؟ فوکوس نقطه ای زمانی خوب است که اشیاء زیادی در یک صحنه وجود داشته باشد.

همچنین با قابلیت های فوکوس دوربین خود آشنا شوید. دوربین شما در نور کم چقدر خوب فوکوس می کند؟ آیا اگر جسم خارجی وارد کادر شود مشکل دارد؟

بهترین راه برای یادگیری توانایی های دوربینتان بیرون رفتن و عکاسی است. ببینید وقتی در نور کم هستید چه اتفاقی می افتد. اگر تصویر همه در یک تُن باشد، دوربین شما ممکن است برای یافتن فوکوس مشکل داشته باشد. در این صورت، به دنبال شی دیگری در نزدیکی نقطه فوکوس مورد نظر خود با کنتراست واضح یا لبه مشخص بگردید و دوربین را روی آن فوکوس کنید.

هنگام انجام عکاسی ورزشی، حیوانات یا سایر سوژه ‌هایی که سریع حرکت می ‌کنند، دوربین شما ممکن است تنظیمات زیادی برای ردیابی عملکرد داشته باشد. دفترچه راهنمای دوربین خود را مطالعه کنید تا ببینید هر حالت ردیابی فوکوس خودکار چگونه به حرکت واکنش نشان می دهد. اگر شخصی وارد صحنه شود، برخی از حالت ها می توانند نادیده گرفته شوند. دیگران تغییر خواهند کرد و فرد جدید را دنبال خواهند کرد. باز هم تمرین کنید.

2. از دیافراگم کوچک (اما نه خیلی کوچک) استفاده کنید

دیافراگم به اندازه دهانه لنز است که نور کم و بیش را وارد می کند. این به عنوان  f-stop بیان می شود. یک f-stop با f/2.8 یا f/3.5 تنها روی یک فاصله خاص از لنز فوکوس می ‌کند. همه چیز در جلو یا پشت نقطه کانونی تار خواهد شد.

برای فوکوس بیشتر یک عکس، از دیافراگم کوچکتر استفاده کنید. f/8 یا f/11 ممکن است نقطه مطلوب خوبی باشد. برای دریافت هر چه بیشتر تصویر در فوکوس – مناسب برای مناظر – از یک عدد بالاتر مانند f/14 یا بالاتر استفاده کنید. اما مراقب باشید که به بالاترین عددی که لنز اجازه می دهد، “توقف نکنید”.

با توجه به طراحی مکانیکی لنز ها، عیوب فیزیکی می توانند در انتهای انتهایی دیافراگم ظاهر شوند. هنگامی که وارد دهانه های بسیار کوچکی مانند f/22 می شوید، پراش به یک مسئله تبدیل می شود.

از دست دادن وضوح و پراش بر لنزهای همه تولید کنندگان و محدوده قیمت تأثیر می گذارد. در حالی که لنزهای درجه یک می توانند تصاویر واضح تری را در دیافراگم شدید ارائه دهند، اما همچنان مشکلات مشابه لنزهای ارزان تر را تجربه می کنند.

3. از بهترین سرعت شاتر و از سه پایه استفاده کنید

در سرعت های شاتر پایین تر، ثابت نگه داشتن دوربین ممکن است سخت باشد و در نتیجه یک عکس تار ایجاد شود. زیر 1/80 یا 1/60 ثانیه، شاتر برای مدت طولانی ‌تری باز است، به این معنی که احتمالاً دوربین را حرکت خواهید داد. ضربان قلب یا تنفس شما می تواند برای ایجاد تاری کافی باشد.

اگر می خواهید از سرعت شاتر پایین استفاده کنید، دوربین خود را روی سه پایه قرار دهید. اگر هزینه یا وزن یک سه پایه بزرگ را نمی خواهید، به سه پایه های کوچک مانند Manfrotto Pixi نگاهی بیندازید که به اندازه کافی کوچک تا می شوند تا در جیب شما قرار بگیرند. برای استفاده بهتر از سه پایه ها این مقاله را مطالعه کنید.

از طرف دیگر ، اگر جسمی سریع حرکت کند و سرعت شاتر شما خیلی کند باشد، می ‌تواند محو شود. اگر از یک سوژه متحرک عکاسی می کنید از سرعت شاتر بالاتر استفاده کنید. سرعت شاتر 1/500 برای افرادی که به آرامی راه می روند یا حرکت می کنند مناسب است. برای ماشین های مسابقه ای و پرندگان ، سعی کنید در 1/3000 عکاسی کنید و مطمئن شوید که سوژه در نور خوبی قرار دارد.

4. از HDR یا Bracketing برای نوردهی کامل استفاده کنید

بسیاری از دوربین ها HDR (محدوده دینامیکی بالا) را ارائه می دهند. محدوده دینامیکی به میزان جزئیاتی که می توانید در تاریک ترین مناطق و روشن ترین مناطق یک عکس ببینید مربوط می شود. به طور معمول، اگر در سایه ها نوردهی خوبی داشته باشید، هایلایت ها “بیرون زده” می شوند و نمی توانید جزئیات را در روشن ترین مناطق بازیابی کنید و بالعکس.

هنگامی که ویژگی HDR را روشن می کنید، یک دوربین سه عکس می گیرد. یک عکس در نوردهی وسطی است که روی دوربین خود تنظیم کرده‌ اید، عکس بعدی یک عکس تیره ‌تر است که جزئیات برجسته را نشان می ‌دهد، و عکس سوم روشن ‌تر است زیرا برای آشکار کردن جزئیات در سایه ‌ها قرار می ‌گیرد.

این سه عکس در دوربین ترکیب شده اند و در نتیجه تصویری با جزئیات در همه مناطق، از تاریکی تا روشن، ایجاد می شود.

همچنین می توانید از براکتینگ استفاده کنید، که در آن به صورت دستی چندین عکس از یک صحنه با استفاده از تنظیمات نوردهی مختلف می گیرید. این عکس های پرانتزی را می توان هنگام ویرایش کنار هم قرار داد. این اثر تقریباً مشابه زمانی است که دوربین شما به طور خودکار HDR را انجام می دهد.

5. به صورت RAW عکاسی کنید

دوربین شما چندین تنظیمات کیفیت عکس دارد. بسیاری از تنظیمات JPEG هستند، اما پس از آن تنظیمات RAW وجود دارد. RAW چیست و چرا اینقدر خوب است؟

هنگامی که دوربین با استفاده از سنسور تصویری را ضبط می کند، فایل روی کارت حافظه ذخیره می شود. اگر روی JPEG تنظیم شده باشد، دوربین تصمیم می گیرد عکس را تغییر دهد، اشباع رنگ، نوردهی و غیره را تغییر دهد. همچنین اطلاعات عکس را فشرده می کند. مثل بیرون انداختن پیکسل هاست. همه اطلاعات ذخیره نمی شود.

از طرف دیگر، هنگام ضبط با فرمت RAW، تصویر به صورت یک فایل دیجیتال 1 و 0 ذخیره می شود. تمام اطلاعات موجود است. برنامه ای که فایل را می خواند – مانند Photoshop، Lightroom یا On1 – آن را تفسیر کرده و تصویر را نشان می دهد. تا زمانی که اپلیکیشنی نداشته باشید که بتواند فایل RAW را بخواند، متوجه نخواهید شد.

چرا پیکسل های اضافی در یک فایل RAW اهمیت دارند؟ وقتی یک فایل RAW را ویرایش می کنید، از اینکه چقدر می توانید نوردهی، جزئیات، رنگ ها و موارد دیگر را تغییر دهید شگفت زده خواهید شد. با فایل‌ های RAW، می‌ توانید پس از گرفتن عکس، تراز سفیدی را تغییر دهید. اگر از فرمت JPEG استفاده می کنید، باید توجه داشته باشید که تعادل رنگ سفید را به درستی هنگام عکاسی به دست آورید. اگرچه می توانید آن را در ویرایش تغییر دهید، اما به اندازه تغییر یک فایل RAW دقیق نیست.

اگر نمی‌ خواهید فایل ‌های خود را ویرایش کنید، بهتر است با استفاده از تنظیمات JPEG با کیفیت بالا، بهترین عکس را ایجاد کنید.

6. اگر در حال عکاسی با فرمت JPEG هستید، ISO را افزایش دهید

از آنجایی که نمی ‌توانید نور یک عکس JPEG را به همان اندازه که در یک فایل RAW می ‌توانید تغییر دهید، باید مطمئن شوید که نوردهی خوبی دریافت می ‌کنید. این ممکن است نیاز به افزایش ISO شما داشته باشد.

ISO حساسیت سنسور شما به نور است. اما زمانی که ISO را افزایش می دهید، دانه بندی بیشتری وجود دارد و ممکن است تصویر تار شود. ISO بالا بر روی فایل‌ های RAW نیز تأثیر می ‌گذارد، اما شما برای رفع یک فایل RAW تیره در ویرایش، عرض جغرافیایی بیشتری دارید.

همچنین به دانستن بزرگترین ISO که برای استفاده از دوربین خود آماده هستید کمک می کند. میزان نویز در ISOهای مختلف از دوربینی به دوربین دیگر متفاوت است. Canon 5D Mark IV تا ISO 6400 خوب است. برخی از مدل‌ های بدون آینه سونی می‌ توانند ISO 12800 را با نتایج رضایت ‌بخش اداره کنند. یک سری عکس آزمایشی بگیرید تا مشخص کنید چه چیزی برای شما بهتر است.

بهبود کیفیت عکس نباید سخت باشد

این نکات ساده نشان می دهد که بهبود کیفیت تصویر چقدر آسان است. بهترین بخش این است که آنها با هر دوربینی بدون تغییر به آخرین مدل قابل دستیابی هستند.